Cesarz rzymski Neron (37 – 68 ne) był postacią złożoną i pełną sprzeczności: szaleńcem, który według legendy podpalił miasto, ale także człowiekiem kochającym sztukę i piękno. megalomański despota ale jednocześnie kochany przez ludzi za reformy podatkowe i monetarne, z których skorzystali najbiedniejsi.
KTO BYŁ NERONE?
Nero był ostatnim przedstawicielem dynastia Claudii (pierwszych pięciu cesarzy rzymskich) pogrążyła się z biegiem lat w delirium i crescendo morderstwa.
Prawdziwe imię Nero brzmiało Lucio Domizio Enobarbus. Urodził się w Anzio 15 grudnia 37 rne od agrypina i Gneo Domizio Enobarbus.
Cesarz Kaliguli, który zmarł w 41 roku, był bratem Agrypiny, a więc wujkiem Lúcio Domizio. Od 49 lat Lucio Domizio miał senatora jako korepetytora: filozof Lucio Anneo Seneca. Nero bardzo kochał swojego nauczyciela: dzięki niemu został pielęgnowany i miał oświeconą myśl, którą próbował zastosować, gdy został cesarzem.
NERONE I AGRIPPINA
W 49 rne Agripina poślubiła wujka Lúcio Domizio, cesarz Klaudiusz. Jego pragnieniem było, aby jego syn został cesarzem. agrypina była bardzo ambitny i zrobiła wielki wysiłek, aby zdobyć władzę dla swojego dziecka i dla siebie. Jego pomysł polegał na tym, że żony cesarzy były zwykle zabijane, gdy czuły się niekomfortowo. z drugiej strony matki, mieli większą swobodę działania zdobyć władzę.
wszystko 25 lutego roku 50 AD Lucio Domizio został adoptowany przez Claudio i przyjął imię Klaudiusz Drusus Germański Murzyn. Agrypina natychmiast zapewniła, że droga Nerona do władzy została zabezpieczona: wyszła za niego, gdy miała szesnaście lat, w AD 53, z Oktawią, w wieku dwunastu lat, córką Klaudiusza.
12 października 54 roku zmarł Klaudiusz. Prawdopodobnie zatruty przez agrypinę z trującymi grzybami. A potem, w wieku 16 lat i dziesięciu miesięcy, Nero został cesarzem.
W roku 55 ne czternastolatek brytyjski, syn Klaudiusza i możliwe zagrożenie dla Nerona (był synem naturalnym), zmarł podczas obiadu. Powiedzieli, że cierpi na atak epilepsji. Może zamiast tego było? zatruty przez Agrypinę, która obawiała się roszczeń chłopca do tronu Rzymu. Pierwsze pięć lat księstwa Nerona uważa się za jeden z okresów szczęśliwszy Imperium. Pod kierunkiem Seneki cesarz dokonał wielu reform, które pomogły ludowi.
Z czasem jednak w Nero zostały uwolnione paranoja (choroba psychiczna, która prowadzi do urojeń) i magalomania (skłonność do myślenia przede wszystkim). Przekonany o byciu wielkim poetą zmusił ludzi do uczęszczania na jego występy.
ZABIJANIE MATKI I KRÓLESTWA DYSPTYCZNEGO
W marcu 59 AD agrypina została zabita na rozkaz syna, być może za radą swojego nauczyciela Seneki. Nero usprawiedliwiał się przed senatem zarzucając, że Agrypina spiskowała przeciwko niemu i przeciwko państwu.
W rzeczywistości wydaje się, że Agrippina zamierzała zdetronizować cesarza, który pozbawił ją władzy, a na jej miejsce umieścił innego mężczyznę, którego zamierzała ponownie poślubić. Nero zapłacił jednak wysoką cenę za matkobójstwo i przez resztę życia nękały go straszliwe koszmary, cena straszliwej zbrodni.
Morderstwo jego matki głęboko zmieniło cesarza i naznaczyło… początek despotycznego rządu, opowiedziane przez starożytnych historyków jeden z najbardziej haniebnych Rzymu, jaki kiedykolwiek miał?. Faktycznie, uwolniony spod kontroli matki Nero zaczął zaspokajać wszystkie swoje zachcianki, zawsze pilnując ludzi, których zgoda gwarantowała mu utrzymanie władzy. Z tego powodu w latach 63/64 n.e. wydał m.in reforma podatkowa i monetarna na czym skorzystały kieszenie niższych klas społecznych.
Jednak w pokojach cesarskich pałaców Neron nadal tworzył je we wszystkich kolorach. W czerwcu 59 AD rozwiódł się z żoną Ottavią i poślubił Poppeę Sabinę, żona Othona (przyjaciółki hulanki młodego cesarza). Oktawia została wygnana, ale ludzie wyszli na ulice, aby demonstrować na jej korzyść. Nero następnie ją zabił i skłamała mówiąc, że popełniła samobójstwo.
POŻAR W RZYMIE
noc 19 lipca 64 AD, to była noc pełni księżyca, w Rzymie wybuchł pożar. Pożar trwał sześć dni, zdawał się gasnąć, a potem odzyskał wigor i trwał jeszcze trzy dni: miasto zostało całkowicie zniszczone. Uważa się, że to sam cesarz wydał rozkaz rozpalenia ognia. Dzisiejsi historycy uważają, że zarzut był… fałszywe (Nero nie było nawet w mieście), ale Nero oskarżył chrześcijan o katastrofęI tak rozpoczął się ich pościg.
Po pożarze Neron rozpoczął budowę wielu robót publicznych oraz ogromnej willi, ogromny pałac zwany Domus Aurea, którego bogactwo do dziś zaskakuje odwiedzających.
NIEUDAŁO SIĘ DZIAŁKI PRZECIWKO NERONE
W roku 65 ne została odkryta spisek mający na celu zabicie tyrana i uczynienie w jego miejsce cesarzem senatora Gajusza Calpurnio Pisone. Spiskowcami byli senatorowie i rycerze wspierani przez oficerów gwardii pretoriańskiej, osobistej gwardii cesarza. Spośród 41 uczestników spisku, 18 zmarło, pozostałych 23 zostało wygnanych lub ułaskawionych. Wydaje się, że między between byli też spiskowcy Seneca. Ten ostatni otrzymał rozkaz odebrania sobie życia i siebie popełnił samobójstwo pijąc cykutę, trucizna pozyskiwana z rośliny.
Zawsze w tym samym roku Sabina Poppeazmarła druga żona Nerona. Prawdopodobnie z powodu choroby w czasie ciąży. Nero ożenił się ponownie Statilia Messalina podczas gdy wrogowie spiskowcy cesarza nadal spiskowali przeciwko niemu. Tak więc krok po kroku Neron nie miał już zwolenników w mieście.
DEPOZYCJA I UCIECZKA
MNIE’8 czerwca 68 roku n.e. senatorowie Nero zdetronizował i zadeklarowali to Wróg publiczny: oznaczało, że każdy, kto go znał, mógł go zabić bez konsekwencji prawnych.
Następnego dnia były cesarz odkrył, że osobiści strażnicy nie pilnują pałacu, a jego żona Statilia Messalina zniknęła. I wtedy, opuszczony przez wszystkich, uciekł z miasta z pewną lojalną i schronił się na wsi. Następnego dnia, 9 czerwca, zanim został schwytany przez pretorianów, popełnił samobójstwo. Miał 30 lat.
Neron rządził Rzymianami przez 13 lat: wraz z jego śmiercią pierwszy poważny kryzys o sukcesję w Cesarstwie.
CZY NERONE BYŁO BARDZO ZŁE?
Dziś historiografia to więcej pobłażliwy z cesarzem niż w przeszłości. Do niedawna bowiem Neron był uważany nie tylko za architekta pożaru Rzymu, ale prawie za Diabeł który wprowadził Imperium w reżim terroru. W rzeczywistości współcześni historycy uznają dziś, że w rzeczywistości suweren, pomimo dość niestabilnej osobowości (z pewnością nie tej, której chcielibyśmy mieć aperitif w centrum), był również protektor sztuki, jeden miłośnik sportu – a sport był jeszcze ważniejszy niż dzisiaj – i liderem kochany przez swój lud.
Na ogromny obraz, jaki pozostawili nam starożytni kronikarze, częściowo wpłynęła zarówno niezaprzeczalna zaciekłość, z jaką prześladował chrześcijan, jak i okrucieństwo, z jakim realizował własne zamierzenia polityczne, nie mając żadnych skrupułów. popełnianie przestępstw aby osiągnąć swoje cele (ale nie żeby inni cesarze rzymscy byli podporami Świętego!). Senat właściwie nienawidził Nerona, więc kiedy ten zniknął ze sceny, ówczesna klasa rządząca szybko zapewniła sobie zburzyć to pamięć.